Catharina (Ina) Aaltjen Boekbinder werd op 15 september 1915 in Assen geboren als jongste dochter van Lambertus Lodewijk Boekbinder (Borger, 18 oktober 1884 – Assen, 3 juni 1937) en Rosina Levie (Leek, 6 mei 1884 – Hilversum, 15 mei 1969). Vader Bertus had in het centrum van Assen een textielzaak (Gedempte Singel). Van hem is onder andere het verhaal bekend dat hij in strenge winters dekens liet uitdelen in het arme deel van Assen.
Het echtpaar had twee dochters, naast Ina haar zus Betje Catharina (Assen, 29 januari 1912 – Holten, 1 januari 1991). Ina groeide op in Assen, ging daar naar de MMS en deed haar verpleegstersopleiding in het plaatselijke Wilhelminaziekenhuis. Al voor de Tweede Wereldoorlog kwam ze naar Amsterdam en ontmoette daar haar eerste man, Leo Horn, met wie ze in 1940 trouwde. Dit huwelijk hield geen stand en ze scheidde kort na het einde van de oorlog. Na de oorlog hertrouwde ze en kreeg een zoon. Ina overleed op 12 december 1987 in Hilversum.
Ina ging in de oorlog in onderduik en vanuit haar onderduikadres aan de Nicolaas Witsenkade 9 ging ze medio 1942 samen met haar man in het Amsterdamse verzet onder het pseudoniem Catharina Weesing (vervalst persoonsbewijs).
Tijdens de oorlog verhuisde ze in totaal vier maal van adres, en woonde naast de Witsenkade onder andere op de Parnassusweg. Haar moeder, die sinds 1937 weduwe was, en haar zuster zaten ondergedoken op het Singel en overleefden de oorlog.
Ina werkte zogenaamd als verpleegster in het Westergasthuis, voor en na de oorlog beter bekend als het Wilhelmina Gasthuis. Gedurende deze periode ging ze als Joodse vrouw, zonder ster en met een valse naam, gewoon over straat.
Het verzetswerk van Ina bestond uit hulpverlening in velerlei vorm aan Joodse lotgenoten, zoals met voedselbonnen, later in de oorlog voedsel halen en ze hielp Joodse kinderen onderduiken. Zo verrichtte ze koeriersdiensten, vervoerde meerdere malen stenguns door de stad en deed mee aan het kraken van het verbanddepot aan de Ringdijk in Amsterdam, waarvan ze de inhoud vervolgens in een lijkwagen wegbracht.
Ina raakte begin 1945 gewond tijdens een voedseltocht tussen Apeldoorn en Zutphen en maakte het einde van de oorlog op krukken mee. Voor haar verzetswerk ontving zij in 1981 het Verzetsherdenkingskruis. Ina sprak na de oorlog zelden over haar ervaringen. Wel sprak ze met Nico Scheepmaker na de publicatie van “Het Bittere Kruid” van Marga Minco. Dit artikel werd gepubliceerd in de Gooi- en Eemlander: 
verder
Het Wilhelmina Gasthuis mocht vanwege de verwijzing naar Koningin Wilhelmina van de bezetter in de oorlog die naam niet dragen, vandaar Westergasthuis.
bron:
Rapport van de Centrale Hoofdbestuurscommissie van de Stichting 1940-1945.
Interview maart 2013 R Drukker,
wikipedia,
met dank aan R. Drukker voor het interview en de illustraties.
illustraties:
met dank aan R Drukker.
gepubliceerd:
25 april 2016
Laatst bijgewerkt:
14 juli 2022