De grenzen van de democratie
Heeft een meerderheid het recht om een minderheid de wil op te leggen wanneer deze minderheid geen alternatieven heeft?
Dilemma
De huidige discussie rond het onverdoofd ritueel slachten en het mogelijke verbod daarop is een heel bijzondere discussie binnen de huidige politieke constellatie. En ook voor mij persoonlijk, samensteller van deze site, werd het een bijzondere discussie waarbij het voor mij moeilijk werd een keuze te maken.
Jarenlang was ik secretaris van de Nederlandse Vegetariërsbond en daarvoor penningmeester van Stichting Lekker Dier. Dus een fervent tegenstander van de bio-industrie, een tegenstander van het fabrieksmatig houden van dieren en vanuit die achtergrond bekend met de huidige “humane” methode van het doden van dieren in Nederland. De afkeer van de bio-industrie, mede veroorzaakt door mijn werk in een vleesfabriek als student, leidde bij mij tot 2 decennia “fanatiek” vegetarisme en zelfs nu nog eet ik vlees mondjesmaat en met tegenzin; als partner van een hotelier is het niet altijd te vermijden.
Maar dat “humane” slachten in Nederland ken ik dus. Een dier is in de ogen van de vleesindustrie een product en niet meer dan dat. Het verdoven, voor zover dat werkelijk vakkundig wordt uitgevoerd, is windowdressing en is meer gericht op het snel verwerken van dier tot worst dan op humaan naar de dieren toe zijn. De file aan dieren die wachten op hun dood, langzaam doorschuiven tot de elektroden op de kop staan (varkens) of de op luchtdruk aangedreven pin door de schedel ramt (runderen) ondergaat een tergende en stressvolle manier om dood te gaan. Niet voor niets kunnen uit slachthuizen ontsnapte dieren alles op alles zetten om aan hun lot te ontkomen.
Diervriendelijk vlees bestaat niet. Wat er gebeurt in de slachthuizen heeft er helemaal niets mee te maken. Wat er gebeurt in de slachthuizen is een gevolg van onze vraatzucht en die vraatzucht vereist snelheid, efficiency en geeft nauwelijks ruimte aan diervriendelijkheid.
De Partij voor de Dieren is een partij die ik een warm hart toedraag, maar nu heb ik toch moeite met deze partij. Ik moet sterk denken aan “wel de splinter in het oog van de ander zien, maar niet de balk in het eigen oog”.
Ik heb me nooit verdiept in de rituele slacht van de moslims, dus daar kan ik het niet over hebben, maar ik ken wel de goddelijke opdracht om goed te zijn voor dieren bij het Joodse geloof, de opdracht om dieren voor de mens te stellen en de wijze van de rituele slacht. De eisen die worden gesteld aan de slager zijn niet mis, de eisen die worden gesteld aan het mes en de scherpte daarvan zijn glashelder en worden ten alle tijde opgevolgd; wat een tegenstelling met de doorsnee slachthuizen! En dan de eis die in de Kasjroet wordt gesteld aan vlees: bloed mag niet worden geconsumeerd en daarom moet het dier leegbloeden. Dat betekent dat het dier gezond moet zijn, de handeling van de halssnede gaat razendsnel en na maximaal 2 seconden is het dier buiten bewustzijn en bloedt leeg. Geen leuke gebeurtenis maar logisch verstand zegt dat deze kleinschalige slacht humaner is dan de slachtfile in onze slachthuizen.Daarbij, het wetsvoorstel dat de onverdoofde rituele slacht verbiedt biedt geen alternatief. Dieren die dood zijn, bloeden niet leeg. Het wetsvoorstel verplicht een groep mensen die hier honderden jaren woont geen vlees meer te eten. Hoewel ik dat vanuit vegetarisch oogpunt persoonlijk niet afwijs moet dat toch een eigen keus zijn.
Daarom vind ik het wetsvoorstel van de Partij voor de Dieren jagen op een goedkoop succes. Het aanpakken van een vermeende misstand bij een kleine groep leidt tot weinig weerstand. De PvdD kan veel beter zich hard blijven maken voor leef- en slachtomstandigheden van het leeuwendeel van de Nederlandse veestapel. En dan, wanneer het wetsvoorstel het haalt? Importeert de Joodse gemeenschap dan haar vlees uit het buitenland? De dieren worden daar dan volgens precies dezelfde riten geslacht en het verbod maakt dus per saldo niets uit en geeft een bevolkingsgroep wel het gevoel hier niet welkom te zijn. Het ligt namelijk gevoelig; het verbod was ook een van de eerste maatregelen van de bezetter in de 2e Wereldoorlog.
Daarom, ga niet voor het goedkope effectbejag maar verdiep je werkelijk in deze problematiek en zet je in voor de dieren die het echt nodig hebben. En bedenk, we zijn pas een echte democratie wanneer een meerderheid een minderheid haar eigenheid gunt.
redactie.
laatst bijgewerkt:
13 september 2019