Marjo Tal

Den Haag , 15 januari 1915 – Jeruzalem, 26 augustus 2006)
Marjo Tal was de oudste van drie dochters van de familie Tal. Ze was een Nederlands concertpianist, pianopedagoog en componist. Al op haar vijfde jaar kreeg ze piano- en vioolles van Nelly Wagenaar en ze studeerde compositie bij Sam Dresden. Door twee stipendia kon ze later haar studie in Londen voortzetten bij Franz Osborn. In de oorlog dook ze onder en raakte ze veel van haar composities die ze voor de oorlog geschreven had kwijt, toen ze een van haar onderduikadressen hals over kop moest verlaten. Haar moeder overleefde Bergen-Belsen, haar vader kwam om in de oorlog. In de vijftiger jaren maakte ze als concertpianiste een stormachtige carrière en had verschillende internationale tournees.

Haar vertolkingen van Beethoven, Liszt en Bartók wekten bewondering, maar niet bij iedereen. Ze programmeerde vaak voor de pauze de klassieke uitvoeringen en na de pauze zong ze haar eigen Franse chansons, niet iedereen kon dat waarderen; vooral het conservatieve publiek had hier moeite mee. Ze verbleef vaak in Parijs waar ze ook als chansonnière werkte. In de zeventiger jaren legde ze zich toe op haar werk als pianopedagoge.
In 1988 emigreerde ze naar Israël, ze ging wonen in Jeruzalem. Ze emigreerde ook omdat ze teleurgesteld was in het kleinburgerlijke Nederlandse muziekleven. Ze overleed in Jeruzalem op 91 jarige leeftijd.