Op zondag 13 februari 1994 is Drs. A.M. Samson (50), bij een ieder bekend als Mauke, na een langdurige ziekte in zijn vertrouwde huiselijke omgeving overleden. Mauke was een warm en zeer beminnelijk persoon en de spil van zijn gezin en familie. Daarnaast had hij een zeer grote vriendenkring. Drs. Samson was jarenlang een steunpilaar van de Portugees-Israëlietische Gemeente.
Hij werd in Paramaribo geboren, maar emigreerde als jongeman naar Amsterdam, omdat het actieve joodse leven in Suriname hem en zijn familie niet die toekomst kon bieden die zij wensten. Mauke werd het voorbeeld van een nieuw lid dat geheel integreerde binnen onze gemeente. Omdat hij niet in Amsterdam werd geboren, zou men hem niet kunnen betitelen als kind van onze gemeente, maar gezien zijn enorme inzet en betrokkenheid, de gemeente daarentegen als een kind van hem. Hij was sinds 1979 lid van de raad en maakte vanaf 1983 deel uit van het College van Parnassiem (bestuurders). Daarnaast was hij lavadore en tokeang, beide vooraanstaande religieuze functies binnen een joodse gemeenschap. Als lid van de Stichting Bij Leven en Welzijn werd het opzetten van de veiligheidsvoorzieningen van het Snoge-complex zijn verantwoordelijkheid. Tevens was hij jarenlang parnaas kantoor. Op onze eeuwenoude traditie was hij bijzonder gesteld. Zijn gezin heeft hem bij het vele werk voor onze gemeente gesteund en bijgestaan. Zijn zoons liet hij opleiden als sjaliech tsiboer, voorgangers in de eredienst. Als bestuurder was hij een markante en daadkrachtige persoonlijkheid, die niet met zich liet sollen. Hij had vaak een heldere en vooruitziende blik, iets wat goed past bij een arts, die zo vroeg mogelijk diagnoses moet stellen. Als huisarts was hij zeer gezien bij zijn patiënten. Hij was een arts van de oude stempel, zeer met zijn patiënten begaan. In zijn praktijk aan de Weesperzijde (38-red) had hij ook veel allochtone patiënten, zoals Turken en Marokkanen, met wie hij heel goed kon opschieten. Het was hartverwarmend te zien hoe hij regelmatig door zijn patiënten bedolven werd onder vele blijken van waardering. Ontroerend was het te zien hoe hij ondanks zijn ernstige ziekte tot op het laatst betrokken bleef bij .het reilen en zeilen van onze gemeente. Hij bleef de diensten in de Snoge bezoeken en de vergaderingen bijwonen. Op dinsdag 15 februari is hij onder overweldigende belangstelling naar zijn laatste rustplaats op het Beth Haïm te Ouderkerk aan de Amstel gebracht. Wij wensen zijn familie heel veel sterkte bij het dragen van dit grote verlies. Laat het een troost voor hen zijn dat niet slechts zij hem sterk zullen missen.” Zijn grote inzet en betrokkenheid zullen een voorbeeld en bron van inspiratie voor ons blijven.