|
Elke maand denk ik bij het schrijven van het voorwoord ‘kan het nog gekker?’. Iedere maand voel ik me verward door de tijd waarin we leven. Wat 18 jaar geleden begon om een bijdrage te leveren tegen sluimerend antisemitisme – de verhalen vertellen op deze websites – is nu terecht gekomen in een tijd van virulent antisemitisme. Een verwarrende tijd, een tijd waarbij de waarheid in ieder geval op het kerkhof ligt. Ook de tijd van bijzondere gesprekken, zoals met de dochter van een vriendin. De dochter was in Israël gaan wonen. Een bewuste keus en met alleen een Joodse grootvader moest ze er gijoer doen (proces doorlopen om als Jood uit te komen). Als voormalig inwoonster van Amsterdam-West wist ze aan den lijve wat het is om toegeschreeuwd en bespuugd te worden na het ontdekken van de ketting met de Chai om haar nek. Liever de dreiging van buiten het land dan de confrontaties op straat in Amsterdam waar men op vijf centimeter afstand de beledigingen toeschreeuwt. Het zegt veel over deze tijd. Er gaat geen dag voorbij voor er weer iets is waardoor je met stomheid bent geslagen. Al is het maar om de nieuwslezer van de NOS die aankondigt dat er potten en pannen meegenomen kunnen worden bij een lawaaiprotest dat gaat plaatsvinden. Maar een heel klein voorbeeld en volgens mij is de opdracht van de journalistiek het neutraal verslag doen van het nieuws, en niet het nieuws fabriceren door een oproep. Van journalistiek naar meningenfabriek. Wat in ieder geval dood is, is de rede. Het argument, de uitleg, het respect en het zoeken naar de waarheid. Op allerlei manieren is de manipulatie aanwezig, met de modernste middelen, in woord en beeld. Vanaf de pogrom op 7 oktober 2023 – 1200 doden, 250 gegijzelden – wordt men dag in dag uit murw gebeukt met ‘nieuws’. Nieuws dat veelal afkomstig is van het Ministerie van Gezondheid van een terroristische organisatie – onvoorstelbaar. Als domme schapen volgt men kritiekloos die propaganda. De lessen ‘bronnenkritiek’ waren op de School voor Journalistiek zeker vervallen. Ik probeer me altijd ver te houden van dit gekrakeel. Het is te gepolariseerd. Je verliest mensen. Er wordt niet meer geluisterd. Niet op straat, niet door vrienden, niet in de politiek. Politici en bestuurders bepalen hun standpunt met het streven naar electoraal gewin op de achtergrond en politici die dat niet doen zijn doorgaans mijn politieke richting niet. Ook op dat gebied voel je je dwalend. Het lijkt niet meer mogelijk om de polarisatie buiten te houden. Een geschiedschrijver heeft een opdracht, weergeven hoe het was. Een historicus zoekt naar de waarheid (van de gebeurtenissen) en wellicht is dat het beste streven voor ons allen. Zoek die waarheid in de jungle van meningen, hoe moeilijk het ook is, want alleen dat is de uitweg uit deze vreselijke haatvolle en gepolariseerde tijd. Deze maand 22 bijdragen. Vorige en deze maand veel over personen die in het bestuur van de Joodsche Raad zaten. Ook hun verhaal is belangrijk. Wat dachten zij in die gepolariseerde en vreselijke tijd van toen… Weer een stukje Joods erfgoed teruggevonden Financiën Sociale media Archief Nieuwsbrieven |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
