Henriette Hilda Bosmans werd op 6 december 1895 geboren als dochter van Henri Bosmans, cellist bij het Concertgebouworkest, en Sara Benedicts, pianiste. Haar vader heeft ze niet bewust meegemaakt, deze overleed al toen Henriette 1 jaar oud was. Vanaf haar 17e trad ze regelmatig op in het concertgebouw als pianiste, ze had pianospelen geleerd van haar moeder.
Vanaf 1914 componeerde ze in in 1919 werd haar eerste stuk, een vioolsonate, publiek uitgevoerd. Na deze periode studeerde ze een tijd bij Cornelis Dopper. Omdat ze een eigentijdse stijl wilde creëren ging ze van 1927 – 1930 in de leer bij Willem Pijper.
Van 1922 tot 1929 was ze de partner van Frieda Belinfante en werkte ook muzikaal met haar samen en met fluitist Johan Feltkamp, fluitist. In 1934 verloofde ze zich met violist Francis Koene, hij overleed een jaar later.
Ze kwam toen in een emotioneel gat terecht en componeerde jaren niets meer. In 1941 werd haar het optreden door de Duitse bezetter verboden, omdat ze halfjoods was.
In 1945 nam ze de draad weer op en schreef het populaire lied “Daar komen de Canadezen” wat niet door alle kenners van haar klassieke genre gewaardeerd werd.
in 1948 leerde ze Noëmie Perugia kennen, een Franse mezzosopraan, en zij werd haar partner.
Henriette Bosmans werd in 1951 genoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau, ze was toen al ziek. Op 2 juli 1952 overleed ze aan maagkanker en werd begraven op Zorgvlied.
Sinds 1994 wordt jaarlijks de Henriette Bosmansprijs uitgereikt, ter stimulering van jonge componistes.
bron:
wikipedia, Nederlandse componistes.
zierikzee.net,
illustratie
met dank aan Yme Mary Bosma.
gepubliceerd:
25 april 2016
laatst bijgewerkt:
22 april 2021